काही क्षण असायचे...

काही क्षण असायचे,
माझे मोजके बोलायचे,
मग यायची नि:शब्दता,
अन् स्वतःला सावरायचे...

आतल्या आत झुरणारे,
क्षण सर सर सरणारे,
श्वास खोल खोल जाणारे,
पाय जड जड होणारे...

भोवती जगरहाटी तशीच,
अव्याहत चालणारी,
आणि आतली खळबळ तिथेच,
भोवर्‍यासारखी घुमणारी...

तुझ्या साथीने कधी सुसह्य झालेली,
तुझ्या सोबतही अगदी असह्य वाटलेली,
ही वाट मला आजही खूप भावलेली,
जिथे आशेची ज्योत अजुनही तेवलेली...

आता विसर होतो आहे,
गोंधळल्या त्या क्षणांचा,
तुझ्या मुक्या ओठांवरच्या,
काही अबोल पणांचा...

जिथे मंदावली वाट,
तिथे घट्ट झाले हात,
शब्द मोकळे जाहले,
आले नेटक्या ओघात...

बाकी सारे लख्ख होते,
दोन क्षण स्तब्ध होते,
त्या क्षणांनी बदलले,
माझे प्रारब्ध होते...

आता ह्याच आठवणी,
तुझ्या माझ्या एक मनी,
आली सांज मोहरूनी,
भर प्रेमाची करूनी...

असे काय तेव्हा होते,
ज्याने रोखलेले होते,
तुला आधीच मिळाले,
मला कळले न होते?

पण तेव्हा काही क्षण असायचे,
तुझे मोजके हसायचे,
मग यायची प्रसन्नता,
सारे हलके हलके व्हावयाचे...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
हर्षल (१०/१२/११-दु. ४.१५)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

मैत्रीमधले यात्री आपण...

आपण दोघे प्रवासातले, थोडे थोडे अंतर,
चालत जाता उगाच वाटे, झाले जंतर मंतर...
संपून जाते वाटच आणि संपत नाहीत गप्पा,
मैत्रीमधला जपलेला हा आयुष्याचा कप्पा...

उमटत जाते हृदयामध्ये प्रेमाची लकेर,
थोपवण्याचा हट्ट नाचतो मनात मांडून फेर,
हातामधल्या हातांना मग स्पर्शांचे उलगडणे,
अर्थांना, नात्यांना देता नावे; का अवघडणे?

क्षणिक मोहही चुकवून ठोका हॄदयाचा जातो,
वादळात सावरणारा मग हात मैत्रीचा होतो...
प्रेमाचे पण नाते होते, नात्यांचा होतो गुंता,

मैत्रीला पण भासत नाही, कधीच असली चिंता...

आपण दोघे मैत्रीमधले यात्री आनंदाचे,
सोबत चालत जाणे, जगणे अनंत क्षण सुखाचे...
कधी न संपो वाट आपली, थांबाव्या ना गप्पा,
मैत्रीमधला जपलेला हा आयुष्याचा कप्पा...
-हर्षल (१५/०२/१४ - दु. २.१५)